Pagmamapa at Pagsisilid: Isang Pagsisiyasat sa Danas at Teorya ng Pagtuturo ng Katutubong Panitikan sa Unibersidad ng Pilipinas Mindanaw

Abstract

Ang sanaysay na ito ay isang pagtatangka na magnilay sa mga personal at propesyunal na danas sa pagtuturo ng katutubong panitikan sa Unibersidad ng Pilipinas Mindanaw. Nais nitong sagutin ang bugtong: Papaano nga ba maimamapa ang angkop na lente at balangkas sa “pagbasa” sa tradisyong pabigkas na nakabatay at likas sa pamayanan at pangkat-etniko na pinagmulan nito? Sisiyasatin din ang diskursibong konstelasyon ng kulturang ipinapahayag (expressive cultures), panahon, at mga institusyon ng estado.

This essay attempts to contemplate on the personal and professional experiences of teaching indigenous literature at the University of the Philippines Mindanao. It asks the question: Can one map out the appropriate lens and framework in “reading” oral traditions that is grounded on and inherent in the community and the ethnolinguistic group where it came from? It also probes the discursive constellation of expressive cultures, time, and state institutions.